Geen walvissen

Bergen en zee zullen nooit vervelen. Na veel stinkende zeehonden die niet in het zonnetje aan het luieren zijn, maar in de zon een lastige bacterie kwijt raken, zijn we toe aan het grotere werk. Een walvis dus. De tour gisteren in de middag werd helaas afgezegd. Te ruwe zee. Dus gaan we langs het schiereilandje tot de punt en lopen over een rots bodem die door de aardbeving van 14/11/2016 omhoog is gekomen. Bijzonder mooie uitkijkpunten en wandelpaden zijn er gecreëerd. Verrekijker mee want wie weet, een vin of waterfontein moet wel worden gespot. Tussen de rotsen liggen weer een aantal zeehonden en overal bijzondere vogels om je heen. Alles is even mooi aan bloemen, planten en dieren. Op de terugweg bezoeken we het museum van Kaikoura. Heel veel over de vroegere walvisvaart. Meer dan vreselijk. Verder allerlei info over de visserij, filmpjes over de onder zee wereld, kreeften vangen enz. De supermarkt wordt ook weer even aangedaan. Omdat de zon weer heerlijk schijnt halen we wat voor een bbq. Heerlijke salade erbij en klaar zijn we. We vullen de avond met onze meegebrachte boeken op e-reader en telefoon. Op zaterdag gaan we na een uitgebreid ontbijtje op pad om de andere kant van het schiereilandje te bekijken. We lopen een leuke trail langs zee, bos, koeien. Frank gaat nog wat verder naar een lookout op een berg. Marja loopt weer over rotsen langs het water. We spotten bijzondere aalscholvers en lezen dat vooral de vogels hier erg bedreigd worden vanwege het klimaat en de visserij. We bezoeken nog een lavendelfarm met heerlijke maar peperdure producten en rijden nog even door naar het dichtstbijzijnde echte zandstrand waar een eenzame zeehond zich bij het naderen snel uit de flapjes maakt. Met een wijntje en een toastje sluiten we deze dag af en vertrekken morgen naar Christchurch waar we boven de haven op een schiereiland zitten. Er schijnen dolfijnen te zijn. We wachten af.