Albatrossen, pinguïns en meer

Het is vrijdag en we rijden, na de auto van sneeuw te hebben vrijgemaakt, met veel sneeuw, hagel en regen onderweg, het schiereiland onder Dunedin op en belanden in het gehuchtje Portobello. Het regent nog steeds. Onze gastheer en gastvrouw verwelkomen ons hartelijk. We kunnen hier niet koken, dus lopen we naar een bistro hotel om daar wat te eten. Onze gastvrouw reserveert ook een excursie naar de albatrossen en pinguïns voor de volgende dag. We krijgen een zeer uitgebreid ontbijt geserveerd de volgende ochtend en gaan daarna op stap. De zon schijnt en we bezoeken eerst een strand waar zeeleeuwen te zien zijn. We komen er 2 tegen en Marja laat zich verrassen door de hoge zee door opeens in een golf water te staan. Op een boomstam gezeten wordt de sok uitgeknepen en droogt aardig bij in zon en wind. Frank loopt het strand verder af en komt nog een vrouwtjes zeeleeuw tegen. Tegen 5 uur krijgen we op het verste puntje uitleg over de albatros en gaan ze daarna op het bijna hoogste punt achter ramen bekijken. Een spectaculair gezicht. We eten daarna een hamburgertje in het restaurant en wachten totdat de excursie voor de blauwe pinguïn met de gele ogen begint. Ook daar eerst uitleg over en daarna ,net als bij de albatros ,een pittige wandeling maar nu naar beneden. We staan met heel veel uitleg bijna 20 minuten te wachten maar dan worden de eersten gesignaleerd. Alleen of met z’n tweetjes of met een hele groep komt het stel in de avond uit zee ,na een hele dag voedsel te hebben gezocht ,naar een grote vlonder met verdiepingen( waar de mensen op staan). Daar verschuilen ze zich onder voor de nacht en keuvelen eerst nog met elkaar over de belevenissen van die dag. Het is een onvergetelijk gezicht hoe ze aan komen waggelen vanuit de zee. Op zondagmorgen trekken we weer door, nu dwars over het eiland richting westen aan het meer van Manapouri waar we op maandag een bijzondere tocht hopen mee te maken door de fjorden. Maar eerst bezoeken we de kerk, het is per slot zondag, maar dit keer is het om te eten. Je moet “ alles” in je leven toch een keer proberen. We zien de zon ondergaan achter weer prachtig besneeuwde toppen en zijn weer dankbaar dat we zoveel moois mogen meemaken.